-
Η Άννα Φωτιάδου γεννήθηκε το 1902 στο Νέο-Χαραμπά, ένα ποντιακό χωριό της Γεωργίας.Οι γονείς της ήταν Τραπεζούντιοι και είχαν μετανάστευσαν στη Γεωργία το 1856 όπου εκείπαντρεύτηκαν, απέκτησαν τρεις κόρες με την τέταρτη να γεννιέται στην Τραπεζούντα μετά
από χρόνια.
Η Άννα Φωτιάδου γνώριζε πολύ καλά την ποντιακή γλώσσα και τη μιλούσε έως τα 94 τηςχρόνια που απεβίωσε. Υπήρξε μια γυναίκα έξυπνη με εξαιρετική μνήμη, διαυγής και μεμεγάλη σωματική δύναμη. Βρισκόταν πάντα σε καλή φυσική κατάσταση, απέφευγε ταφάρμακα και πάντοτε φορούσε μαντίλα στο κεφάλι της και φρόντιζε να σκεπάσει την πλάτητης με μάλλινη μαντίλα.
Λέγεται πως η πηγή των δια χειρών θεραπευτικών της γνώσεων ίσως ήταν η ίδια της ηγιαγιά, αλλά πολύ πιθανό να μαθήτευσε και κοντά σε άλλους. Ακόμη, κατείχε το ρόλο τηςνοσηλεύτριας του χωριού σε νεαρή ηλικία, αφού με το ψηλάφισμά της ήταν σε θέση ναδιαγνώσει ασθένειες, αλλά στις περιπτώσεις που δεν μπορούσε να θεραπεύσει κάποιον τονπαρέπεμπε στο νοσοκομείο της περιοχής. Σύμφωνα με μια διήγηση, είχε αναλάβει μιαγυναίκα κατάκοιτη, ταλαιπωρημένη και με πόνους, όπου η Άννα Φωτιάδου με μαλάξεις,βεντούζες και δια χειρός τεχνικές έκανε την ασθενή της να αισθάνεται πολύ καλύτερα και νατης λέει: «νιώθω πως πετάω, μόνο που με ακουμπάς γίνομαι καλά».
Υπήρξε θρήσκα γυναίκα με σεβασμό κυρίως απέναντι στους νεκρούς τους οποίους τουετοίμαζε και τους περιποιούνταν, ενώ προσεύχονταν. Επιπλέον, όταν κάποιος φοβόταν τοθάνατο, του τοποθετούσε διάφορα υγρά, τον άφηνε τρεις μέρες κι έπειτα του ζητούσε νακάνει εισπνοές με την πετσέτα, που είχε βουτήξει σε ειδικό μείγμα, το οποίο διέλυε μέσα στονερό και του έλεγε να πλυθεί με αυτό σπίτι του για να του φύγει ο φόβος του θανάτου κι έτσιγινόταν.
Οι ικανότητες της πάνω στην δια χειρός θεραπεία την έκαναν περιζήτητη ακόμη και σταγειτονικά χωριά και οι τεχνικές που είχε διδαχτεί αφορούσαν τα εξής:Αρχικά, ήταν σε θέση να κάνει χειρισμούς, όπως αν κάποιος για παράδειγμα έβγαζε το χέριτου, του το τοποθετούσε στην αρχική του θέση και σε περιπτώσεις που κάποιος τραυμάτιζεκάποιο κόκαλο έσφαζε ένα σπουργίτι και το έβαζε στο σημείο της πληγής. Έπειτα, εάν σεκάποιον είχε μετακινηθεί ομφαλός του («τσήπα» στα ποντιακά), τον έβαζε στη θέση του καιστη συνέχεια με ένα μείγμα, που παραμένει άγνωστη η συνταγή του, τύλιγε σε ένα πανί τομείγμα, το ακουμπούσε στο πετρέλαιο, του έβαζε φωτιά και με αυτό ζέσταινε μέσα το βάζοενός λίτρου, το οποίο το κάρφωνε στον ομφαλό κι έτσι τον έβαζε πάλι στην αρχική του θέση.Όσον αφορά τους πόνους στην οσφυϊκή μοίρα, έφτιαχνε ένα μείγμα, το οποίο διατηρούσεζεστό για ώρα και στη συνέχεια το άπλωνε στη μέση δένοντάς το παράλληλα. Για τις ρήξειςπλευρών έβαζε το χέρι της βαθιά στην κοιλιά και με μια τεχνική τα σήκωνε, ώστε να μηπιέζουν την κοιλιακή χώρα. Επιπλέον, στα βαθιά κρυολογήματα εφάρμοζε βεντούζες στηνπλάτη και σε περιπτώσεις που κάποιος είχε κάτι στο μάτι του με μια συγκεκριμένη τεχνικήτου γύριζε το βλέφαρο και το έβγαζε.
-
Σε γυναίκες που αδυνατούσαν να τεκνοποιήσουν, τοποθετούσε έναν επίδεσμο από πανί στημέση τους βρεγμένο με ένα μίγμα που ονομάζονταν «γιαχνούν» και με σκοινιά τραβούσε τημήτρα με αποτέλεσμα έπειτα από λίγο καιρό οι παραπάνω γυναίκες να κυοφορούν. Εάνκάποια γυναίκα είχε ρήξη μήτρας αποκλειστικά μέσω δια χειρός τεχνικών «σήκωνε» τη
μήτρα και την έβαζε στη θέση της.
Τους ανθρώπους που είχαν πρόβλημα με αιμορροΐδες τους παρείχε διάφορα βιολογικάμείγματα όπως και στις ρήξεις εντέρου που το έλεγε «γιατρικόν». Για όλα τα τραύματαγνώριζε το είδος του μείγματος που θα χρησιμοποιήσει για να γιατρέψει τον ασθενή της καιτα φυτά τα μάζευε η ίδια από το δάσος, όπου ήξερε και τις θεραπευτικές ιδιότητες τωνφυτών, αλλά και πότε φυτρώνουν για να τα μαζεύει. Τέλος, σε περιπτώσεις όπου μια πληγήμάζευε πύον χρησιμοποιούσε είτε κάποιο φυτό είτε κάποιο μείγμα για να το αντιμετωπίσεικαι σε σύντομο χρονικό διάστημα η πληγή καθάριζε χωρίς την επιπλέον φαρμακευτικήχρήση.
Η Άννα Φωτιάδου απεβίωσε το 1996 με τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της να τα περνάστη Ρωσία μαζί με το μικρό της υιό. Είχε έξι παιδιά στο σύνολο κι ίσως να ζούσεπερισσότερο αν δεν την είχε στιγματίσει τόσο ο ξεριζωμός της. Έως την Κοίμησή τηςκατείχε σώας στα φρένας με εξαιρετικό μνημονικό και χωρίς προβλήματα υγείας να τηνταλαιπωρούν περαιτέρω στεκούμενη στα πόδια της, καλλιεργώντας, φροντίζοντας τονμπαχτσέ της και περπατώντας όλο το δάσος αναζητώντας και μαζεύοντας φυτά.Όλα τα παραπάνω αποτελούν μαρτυρία της εγγονής της Άννας Φωτιάδου, ΔέσποιναςΦωτιάδου.